معنی خبث چشم - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(خُ چَ / چِ)

مردم بیحسی که از چشمش اشک جاری نمیشود. (ناظم الاطباء). مردم بی عاطفه ای که در مقابل حوادث عاطفی بهیجان نمی افتد

(خَ لَ / لِ یِ چَ / چِ)

کنایه از آب غلیظ که در گوشه های چشم فراهم آید، آبی که از اجتماع آن مژگانها به هم چسبند. (آنندراج)

(مِ چَ / چِ)

قی چشم. ریم چشم. کثافت دور چشم برنشسته. (یادداشت مؤلف)

(تَ بَهْ چَ / چِ)

تباه چشم. رجوع به تباه چشم شود

(چَ / چِ)

کور. (ناظم الاطباء). آنکه چشم ندارد.

(خَ مِ چَ / چِ)

قی و آب خشک چشم. ریم چشم. (یادداشت بخط مؤلف)

اشک سرشک

مردی که بزنان نامحرم بنظر شهوت نگرد، کسی که چشمش شوم باشد آنکه بدیگران چشم زخم زند

((بِ چَ))

اشک، سرشک

اعمی، کور، نابینا
متضاد: بینا

نام اسب یا قاطری که سیاه چشم باشد

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما